olan bugün hemen, hemen tüm dünyada bir "anneler günü" adıyla anılır.
· Bir genç kız olan Anna Jarvis annesinin ölümü ile çok üzülmüş ve daha sonraki ölüm gününde annesi, için bir anma töreni düzenliyor.
· Onun çevresindekiler de bu anlamlı töreni beğenip, her yere yayılmasını istiyorlar.
· ABD Başkanı Woodraw Wilson, 1914 yılında bu günü resmen kabul etti.
· Türkiye ise 1955 yılından bu yana kutlamaktadır.
· Bu güzel bir gündür.
· Annelerin sayılıp, sevildiği ve anımsandığı bugün "çok yoğun" bir biçimde kutlanır.
· Son yıllarda daha çok bir "tüketim" toplumunun bir özelliği ve "pazarlamacılık tuzakları"yla dolu olsa da biz kendimize dikkat edip, özenli davranalım.
· Ne kadar güzel!
· Yanında annesi olanlar, annesine ulaşabilenler, onlara saygı ve sevgi gösterebilenler "özellikle" çok mutlu olmalılar ve annelerinin değerini bilmeliler.
· Annesi artık bu dünyada olmayanlar ise yine annelerini düşünsünler, onu ansınlar.
· Güzel duygular yaşasınlar.
· Annesini hiç görmemiş olanlar, annesi ile yaşayamamış olanlar ise içlerinde burukluk duymasınlar, yakınlarındaki en sevdiği bir "anneye" annesi gibi baksınlar.
· Benim annem ise, ayni babam gibi, çok değerli ve sevgi, saygı dolu, dost ve barışcıl idi.
· Onun ile ben bir arkadaş gibi idik.
· Düşündüklerimi, yapacaklarımı hep paylaşırdım.
· Kumaşlar alır gelirdim, bana gömlekler dikerdi. Bir dönem ise yelekler dikti bana.
· Çok yetenekli bir anne idi. Ev ekonomisini bilirdi.
· Güzel ahlaklı, huzurlu ve dost, temiz kalpli bir insandı.
· Hiç kavgamız, bağırışmamız olmadı.
· Beni ne babam, ne de annem hiç azarlamadılar, hiç aşağılamadılar, ne de bana "şunu yap, bunu yap" demediler.
· Herkes "kendi" işinde gücünde idi sanki...
· Yemeklerimizi hep birlikte yerdik.
· Çok sakin, alçak gönüllü, huzurlu bir aile yaşamımız oldu.
· Sevgili anneciğim ile her yıl "hıdırellez" geldiğinde "maket" evler yapardık birlikde. Bir evimiz olsun isterdik.
· Benim erken yaşda devlet yatılı okuluna gitmem ile de buluşmalarımız ancak okul tatillerinde oluyordu.
· Daha sonraki öğretmenlik yaşamım da öyle oldu, sadece tatillerde onları ziyaret edebildim.
· Şimdi onların "yanımda" olmasını ne kadar çok isterdim.
· Uzun, uzun derinlemesine eski günleri, o zamanları sormak, dinlemek isterdim çok, çok...
· Bugün, özellikle, "bazı anneleri" daha da çok düşünüyorum:
- Çocuğunu çok küçük yaşda yitiren ve onlara doyamayan, onları hiç unutamayan anneler...
- Elleriyle, sevgiyle büyütüp, belki de yoksulluk günlerinde büyük fedakarlılıklarla bir delikanlı olarak gurur duyduğu oğlunun "şehit" haberi ile yanan, yıkılan anneler...
- Çocuğun kendinden kopup gittiğini gören, ona bir türlü ulaşamayan anneler...
- Büyük umutlarla, özlemli yarınlar için büyüttüğü çocuğunu "bir kazda" yitiren anneler...
- Çocuğunun "doğru yoldan" kaydığını ve ne yazık ki "sorunlu" bir insan olduğunu görüp de acı ile ona "yardım edemeyen" anneler...
- Ne oldu ise oldu, ama bir türlü "anne" olamayan kadınlar...
- Çocuk özlemi ile yanıp, tutuşmuş "çocuksuz" kadınlar...
- Çocuğunu dünyaya getirmiş olsa bile, ona bakacak koşulu olmayan ve çocuğunu "yetiştirme yurtlarına", "çocuk esirgeme kurumu gözetimine" veren anneler...
- Çocuğunu, her ne nedenle olursa olsun "evlatlık" verenler...
- Çocuğunu yitiren, ondan hiç bir şekilde haber alamayan "kayıp "anneleri...
- Çocuğu tarafından takdir görmeyen, azarlanan, aşağı görülen anneler...
- Çocuğuna sarılamayan, sevgi ile kucaklayamayan, ona ulaşamayan anneler...
-
-
· Özellikle bu "anneler" için çok daha sevgi ve saygı duymalıyız içimizde.
· Onların bugünde hangi duygularla dolu olduklarını hiç unutmadan günümüzü değerlendirmeliyiz.
· Anneler gününün en güzel anması, en güzel armağanı "hayırlı" bir insan, hayırlı bir "evlad" olmaktır.
· Bu güzel ve istenilen duruma gelmek için her zaman çabalamalıyız.
· Annelerimize küçük armağanlar, kendi ellerimizle yaptığımız armağanlar sunabiliriz...
· Bir annenin çocuğu ile "gurur" duyabilmesi ne kadar güzel... Ona verilebilecek en büyük armağan aslında budur.
· Beni duyan, "beni bilen" annelere, genç olsun, yaşlı olsun tüm annelere sevgi dolu, saygı dolu, hayırlı daha nice "anneler günü" diliyorum.
· Annelerin "tarafında" oldum tüm yaşamımda.
· Onları daha iyi "anlamak", onlara "yardımcı" olmak istedim hep.
· Bugün de "annem" yanımda olsun istedim hep...
· Şu an, hep onu "yaşıyorum" ruhumda ve içimde...
· Böyle bir annem olduğu için de hep sevindim, mutlu oldum, onunla hep gurur duydum.
· Canım "anneciğim" oralardan da olsa beni görüp, duyuyorsun.
· Bunu çok iyi biliyorum.
· Seni sevgilerimle öpüp, kokluyorum...
· Çok az geçen "beraberlik yıllarımızda" biliyorum, sen beni "daha çok" öpmek, koklamak kucaklamak isterdin.
· Bu duyguların ve istemin hep içimde kaldı...
· Seni çok özlüyorum...
Oğlun "Gönen'in!"
___ 12.05.2019, K. ___
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yorum yapanın adı ve soyadı: