Sakince bu dünyada
olmak için
isterseniz çok,
çok olsun seni sevenlerin.
Belki de hep bunu
istedin kendince...
Çevreniz dolsun
taşsın sevenlerinle...
Belki böyle durumlar
vardır bir yerlerde..
Her yer de bir
olmaz ki değil mi ama...
O kadar sevenin ile
nasıl olacak?
Pek de kolay
değildir...
Birer, birer uğraş,
ara bak, dinle falan...
Her birine de
onların istediğince ver şerbeti...
Bakmışınız bir de
yıllar geçmiş aradan...
O seni sevenler
hep kalmışlar çevrende,
Çok sevmişler seni
hep.
Sen de onları hep "canın"
gibi sevmişsin.
Sanki, yaşam hep "bu"...
Bu durumu ayakta
tutabilmen için.
Biraz emek, biraz
sabır, biraz da tahammül mü gerekmiş?
Aman, birileri
kopup gitmesin, kaçmasın.
Beni yalnız
bırakmasın...
Çok tatlı, çok da "hoş"
geldi bu dostluklar.
Yıllar, yıllar
dolusu...
Belki de bu herkes
için böyle olmamıştır...
Bazıları için ise "sadece"
gün akşam da olsa "bir
dost" olmamış olabilir.
Çok da istememiş,
çok da uğraşmamıştır belki de..
Kendi kendine
yetmişti her zaman dolu dolu...
Bir "iğne
oyası" gibi işlemişti varlığını.
Hep de olmasa da "yanı
sıra" olsun...
Bir de "canım"
diyeceği birini hissetmek de istemişti.
Her şeyiyle
sarılıp, güvenebileceği...
Tatlı, tatlı
sesini duyacağı...
Birini hep
istemişti...
Çok şey gerekmez
aslında...
Sadece, "bir
dost", "bir ses" yeter, demişti hep...
Nasıl ki gelirken
dünyaya "yalnız" idi isen...
Giderken de
buralardan yine "sen" yol
alacaksın...
Kendinle yalnızca
o son yolculukda...
Bu arada ise sadece
bir "gerçek" dost...
Bir nefes, tek bir
"dost" olsa "yeter" aslında..
Öğretmen
Gönen ÇIBIKCI, 11.05.2019, K.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yorum yapanın adı ve soyadı: