15 Aralık 2019 Pazar

İmroz'a Yolculuk

 İmroz'a Yolculuk
§         Teknenin baş altı, kıç ardı denilen yerde ve de karanlıkda, dalgalarla boğuşa boğuşa geçen yolculuklar....
§         İmroz'a ilk seferler...
§         Laz kaptanın balıkcı teknesi tek ulaşım aracı idi....
§         Adı Ali Dağlı.... İmrozluların kaptanı...
§         1965 yılının ilk kasım günlerinde yolladılar Çanakkale'den bizi, bu balıkcı teknesinin ambarına doldurarak...
§         Öylesine garip, öylesine kimsesiz, öylesine kendi kendilerine bırakılmış çocuklar....
§         Hiç de "bırakıp geri dönmeyi" bile aklımızın ucuna getirmediğimiz zamanlar.....
§         İmroz Atatürk İlköğretmen Okulu'nun ilk öğrencileri....
§         İzmir'den, Afyon'dan, Burdur'dan, Manisa'dan devlet yatılı okulu sınavını kazanmış 51 yatılı erkek öğrenci...
§         Bizler....
§         Devlet sınavlar yaparak seçmişdi bizleri, okuyup, öğretmen olup, ülkemizin aydınlık geleceklerine hizmet edecektik...
§         İçimiz hep bu duygularla doluydu....
§         Tepeden tırnağa inanmışlık ve de öz güven....
..... Benim için BUGÜN de öyle...
..... Değişen pek fazla bir şey yok!
..... Sadece zaman ve de mekanlar....
·        günleri ve sıkıntıları arkadaşlarımız benden çok daha iyi bilirler.
§         Biz yakınmadık, sıkılmadık, isyan etmedik, yenilmedik ve kaçmadık.
§         Biz o devletin verebildiği olanaklara teşekkür edip, o küçücük yaşlarımızın onurunu da taşıyarak, birer "yurtsever ilkokul öğretmeni" olmak üzere hazırlandık.
·        bilinci elde edip yaşamlarına katabilenler ise zaten görüyorsunuz, "tüm yaşamlarında" ne yakardılar, ne de boyun eğdiler birilerine....
§         Bizim işimiz "adam olmak"dı.
§         Namuslu olmakdı.
§         Çalışkan olmakdı.
§         Bizim işimiz yurdumuzun, köylerimizin kalkınmasına, her bir olanağı ve de olasılığı değerlendirerek, katkıda bulunabilmek idi...
§         Uygarlık meşalesini taşıyabilmekdi, yurdumuz yoksul köylerinde bile olsak...
§         Biz Türkiye Cumhuriyeti'nin Atatürkcü ve de inançlı, yurtsever gençleri idik.
§         Ve de öyle olduk!
§         Üzerinden 54  yıl geçse de yine bugün ayni ruhu taşımaktayız, hem de çok daha bilgili ve de bilinçli olarak.
§         Bizi birilerinin anlaması ya da takdir etmesi de "hiç" gerekmiyor.
§         Biz "zaten" biliyoruz kendimizi, biz olduğumuzu, kim olduğumuzu çok iyi biliyoruz.
§         Hem de neresinde olursak olalım yurdumuzun ya da dünyanın neresinde olursak olalım.
§         Bizlerin Promete'nin gökyüzünden çaldığı ateşine gereksinimimiz olmadı hiç bir zaman, bize VATAN AŞKI ve Gazi Mustafa Kemal Atatürk'ün verdiği ateş yetti, her zaman...
§         Biz o ateş ile ısındık, o ateş ile pişirdik yemeğimizi, o ateş ile yaptık yurdumuzun okullarında öğretmenliğimizi...
§         Yetmedi biz dünyanın başka ülkelerinde de yine o ateş ile yaptık öğretmenliğimizi...
§         Aşkla, şevkle, bilgi ile ve de öz güvenimiz ile...
§         Bugün bu ruh durumumuzu ve de varlığımızın ana yapısını anlayabilen, kendini bizden hisseden arkadaşlarımıza ne mutlu!
§         2019 yılının sonuna doğru geldiğimizde hem kendimize, hem de yaşamımıza öğünçle, sevgi ve mutlulukla bakıyor iken aramızdan ayrılıp, sonsuzluğa uğurladığımız arkadaşlarımıza da sevgi, saygı ve selamlarımızı gönderiyoruz...
§         Ne güzel!
§         Biz varız!
§         Hem de birbirimizi hiç görmesek de, bir sıcak çayın peşinde toplanmasak da...
§         Biz biliyoruz yine de...
§         Yalnız değiliz!
§         Biz varız ve de yaşıyoruz, güvenle, bilinçle....
§         Dim dik!
..... Dava arkadaşlarıma selam gönderiyorum:
        Saygılarımla....
       Öğretmen Gönen ÇIBIKCI, 15.12.2019, MŞ.