TÜRKİYE ve BÖLGE

 .   TÜRKİYE ve BÖLGE SORUNLARI:
Şu an İran, İsrail çatışması ve ABD'nin karışması tehlikeli çatışmalar gösteriyor.
Savaş her yönüyle çok tehlikeli ve kötü...
Türkiye içinde bulunduğu bölge nedeniyle her zaman çok dikkatli olmak zorunda bulunmaktadır.
Türkiye neler yapmalı, nasıl davranmalı?
A) TÜRKİYE'NİN DİKKATE ALMASI GEREKEN TEMEL YAKLAŞIMLAR:
Türkiye'nin mevcut İran-İsrail çatışması ve ABD'nin bölgedeki varlığı gibi karmaşık dinamikler karşısında izlemesi gereken politika, çok boyutlu ve çok dikkatli bir denge üzerine kurulmalı.
-Tarafsızlık ve Dengeli Bir Dış Politika İzlemek
Türkiye'nin bu hassas dönemde herhangi bir tarafın yanında yer almaktan “kaçınarak” tarafsız ve dengeli bir duruş sergilemesi yaşamsal önem taşır.
Bu, hem bölgedeki “itibarını” korumasına hem de olası “arabuluculuk” rolünü daha etkin oynamasına yardımcı olacaktır.
ABD ile olan ilişkileri yürütürken de bu “tarafsızlık” ilkesi korunmalı, ancak NATO üyeliğinden doğan “yükümlülükler” de göz ardı edilmemeli ki bu da çok kolay olmasa gerek...
-Ulusal Çıkarları ve Güvenliği Önceliklendirmek:
Türkiye, bölgedeki herhangi bir tırmanışın kendi ulusal güvenliğine olası etkilerini titizlikle değerlendirmelidir.
Sınır güvenliği, terörle mücadele ve ekonomik istikrar gibi konular bu süreçte öncelikli olmalıdır.
Bölgesel istikrarsızlık, Türkiye'nin iç güvenliğini ve ekonomisini doğrudan etkileyebilir, bu nedenle çok yönlü ve dikkatli önlemler alınmalı.
-Diplomasi ve Arabuluculuk Rolünü Güçlendirmek:
Türkiye, tarihsel olarak bölgedeki ülkelerle, güçlerle iyi ilişkilere sahip bir ülke olarak, gerilimi azaltıcı bir arabulucu rolü üstlenebilir.
Hem İran hem de İsrail ile diplomatik kanalları açık tutarak, tansiyonun düşürülmesi ve doğrudan çatışmanın önlenmesi için sağlıklı bir zemin hazırlayabilir.
Bu, uluslararası platformlarda ve ikili görüşmelerde diyaloğu özendirmek anlamına gelir.
Özellikle Orta Doğu'daki diğer ülkelerle de işbirliği yaparak, bölgesel bir barış girişimi başlatmak faydalı olabilir.
Çok açık ve doğru politikalar üretmesi gerekmektedir.
-Uluslararası Hukuka ve İlkelerine Bağlı Kalmak
Türkiye, uluslararası hukukun ve “Birleşmiş Milletler” (BM) prensiplerinin korunması konusunda kararlı bir duruş sergilemelidir.
Bölgesel çatışmalarda uluslar arası hukukun “ihlal” edilmemesi ve insani yardımın “kesintisiz ulaştırılması” gibi konulara vurgu yapmalıdır.
Türkiye'nin bu karmaşık tabloda izlemesi gereken yol, etken ve akıllı diplomasi, ulusal çıkarların korunması, tarafsızlık ve uluslar arası hukuka bağlılık üzerine kurulu olmalıdır.
Bu yaklaşım, yalnızca Türkiye'nin güvenliğini değil, aynı zamanda bölgesel “barış ve istikrarın” oluşmasını da destekleyecektir.
-Ekonomik Gücü ve Direnci Artırmak
Bölgedeki çeşitli gerilimler, “enerji” piyasaları ve “ticaret yolları” üzerinde önemli etkilere sahip olacaktır.
Türkiye, bu tür dalgalanmalara karşı ekonomik direncini artırıcı, kendisini güvenceye alabilecek politikalar izlemelidir.
Enerji kaynaklarını çeşitlendirmek, “alternatif” ticaret yolları geliştirmek ve ekonomik “şoklara” karşı koruyucu tamponlar oluşturmak bu bağlamda önemli adımlar olabilir.
B) İKTİDAR NASIL DAVRANMALIDIR?
İktidarın bu süreçte şeffaf, birleştirici ve sağduyulu bir rol üstlenmesi büyük önem taşıyor.
-Şeffaf ve Açık İletişim:
Hükümet, bölgesel gelişmelerle ilgili doğru ve “güncel doğru bilgiyi” halkla düzenli olarak paylaşmalı.
Spekülasyonların önüne geçmek ve “manipülasyonları” engellemek için “açık ve anlaşılır” bir dil kullanmak kesinlikle yararlı olacaktır.
Yapılan diplomatik girişimler, alınan önlemler ve olası riskler hakkında halka doğru bilgi vermek, güveni artırır.
-Birleştirici Söylem:
İç siyasi çekişmeleri bir “kenara bırakarak”, ulusal “birlik ve beraberliği” vurgulayan bir söylem benimsemelidir.
Farklı siyasi görüşlere sahip kesimleri de “ortak bir paydada” buluşturacak, ulusal çıkarlar etrafında kenetlenmeyi öneren mesajlar verilmelidir.
Bu, toplumdaki ayrışmayı azaltır ve ortak duruşu güçlendirir.
-Akılcı ve Öngörülü Politikalar:
Bölgedeki gelişmeleri yakından izleyip, ani tepkimeler yerine uzun süreli ve stratejik kararlar alınmalı.
Uluslar arası ilişkilerde “dengeli ve tutarlı” bir politika izlemek, Türkiye'nin “itibarını” korur ve olası “riskleri en aza” indirir.
Askeri, diplomatik ve ekonomik tüm araçları “eşgüdümsel” bir şekilde kullanmalı.
-Halkın Katılımını Özendirmek:
Sivil toplum kuruluşları, düşünce kuruluşları ve akademi dünyası ile istişareler yaparak farklı bakış açılarını değerlendirmeli.
Bu, daha kapsayıcı ve doğru kararlar alınmasına olanak tanır.
C) TÜRK HALKI NASIL DAVRANMALIDIR?
Türkiye'nin içinden geçtiği bu hassas dönemde, hem iktidarın hem de Türk halkının üzerine düşen çok önemli sorumluluklar var.
Ortak çıkarlarımızı ve ulusal duruşumuzu pekiştirmek, duyarsız kitlelere “yurttaş bilinci” ve “dayanışma ruhunu” aşılamak, akıllı ve kapsayıcı bir yaklaşım gerektiriyor.
Halkın bu süreçte sergileyeceği “bilinçli ve sorumlu” tutum, ülkenin gücüne güç katacaktır.
Bu nasıl olacak, çeşitli kesimler yalnızca “kendi özel” dünyalarında, “özel yaşamlarında” yer alır gibiler...
-Bilinçli Bilgi Tüketimi:
Sosyal medyada hızla yayılan dezenformasyona karşı dikkatli olunmalı.
Haberleri güvenilir kaynaklardan teyit etmek ve eleştirel bir bakış açısıyla değerlendirmek çok önemli.
“Panik” havası yaratacak veya toplumu “kutuplaştıracak” bilgilere itibar etmemek, bireysel sorumluluğun bir parçası olmalıdır.
-Sağduyu ve Sakinlik:
Gerilimli dönemlerde duygusal tepkiler vermek yerine, sağduyulu ve sakin kalmak gerekir.
“Provokasyonlara” gelmemek, “öfke ve nefret” söylemlerinden uzak durmak toplumsal barışı korumanın anahtarıdır.
-Ulusal Birlik ve Dayanışma:
Farklılıklarımıza rağmen, ortak paydamızın Türkiye olduğu unutulmamalı.
“Ülkenin ve toplumun” çıkarları söz konusu olduğunda “bir araya gelmek” ve “dayanışma” içinde olmak, büyük bir güç sağlamak gerekir.
Zor zamanlarda birbirine kenetlenmek, her türlü zorluğun üstesinden gelmemizi sağlar.
-Devlet Kurumlarına Güven ve Destek:
Resmi açıklamalara ve devletin aldığı kararlara güvenmek yararlı olacaktır.
Bu da toplumda kargaşanın engellenmesine katkıda bulunur.
engeller.
Elbette “yapıcı eleştiriler” her zaman önemlidir, ancak “kriz” anlarında devlet kurumlarına olan güvenin sarsılmaması “yaşamsal” önem taşır.
Ç) ORTAK ÇIKARLARIMIZI VE DURUŞUMUZU NASIL ANLATABİLİRİZ?
. BU ÇOK HASSAS DÖNEMDE İKTİDAR VE HALK NASIL DAVRANMALIDIR?
Hiç bir duyarlılığı olmayan, umursamaz kitlelere yurttaş bilincini ve dayanışmasını nasıl verebiliriz?
Ortak çıkarlarımızı ve duruşumuzu onlara nasıl anlatabiliriz?
Duyarsız kitlelere ulaşmak ve onları ortak paydada buluşturmak için çeşitli yöntemler kullanılabilir:
-Eğitim ve Bilinçlendirme Kampanyaları:
Ulusal kanallarda, dijital platformlarda ve sivil toplum kuruluşları aracılığıyla bilgilendirici ve farkındalık yaratıcı kampanyalar düzenlenmeli.
Bu kampanyalarda, bölgesel risklerin Türkiye'ye etkileri, milli birlik ve beraberliğin önemi sade ve etkileyici bir dille anlatılmalı.
Özellikle gençlere yönelik, onların ilgisini çekecek formatlarda içerikler üretilmeli.
-Öyküleştirme ve Duygusal Bağ Kurma:
Kuru bilgiler yerine, tarihimizdeki dayanışma örnekleri, milli mücadele ruhu ve zor zamanlarda milletçe nasıl kenetlendiğimize dair ilham verici hikayeler anlatılmalı.
Bu hikayeler, bireylerin “aidiyet” duygusunu güçlendirir ve onları duygusal olarak konuya bağlar.
-Rol Modeller ve Kamuoyu Liderleri:
Sanatçılar, sporcular, akademisyenler, kanaat önderleri gibi toplumda karşılığı olan isimlerin milli birlik ve dayanışma çağrıları yapması etkili olabilir.
Bu kişilerin samimi ve ikna edici mesajları, geniş kitlelere ulaşmada önemli bir rol oynar.
-Yerel Topluluk Çalışmaları:
Mahalleler, okullar ve sivil toplum kuruluşları aracılığıyla küçük çaplı bilgilendirme toplantıları, forumlar ve gönüllülük faaliyetleri düzenlenebilir.
Bu tür doğrudan etkileşimler, insanların konuyu sahiplenmesini ve aktif rol almasını sağlar.
-Empati Geliştirme:
Bölgedeki savaş ve insani krizlerin insanlar üzerindeki yıkıcı etkileri, empati duygusunu harekete geçirecek şekilde gözler önüne serilmeli.
Bu, umursamaz kitlelerin yaşananlara karşı daha duyarlı olmasını sağlayabilir.
Unutmayalım ki, “yurttaş bilinci” ve “dayanışma”, ancak sürekli çaba ve samimi bir yaklaşımla geliştirilebilir.
Her bir bireyin bu sürece katılımı, Türkiye'nin bu “hassas dönemi” en az zararla atlatması ve bölgesel “barışa katkıda” bulunması için yaşamsal öneme sahiptir.
-Umursamazlık ve Burnu Büyüklük:
Her türlü alt yapısı olan, okur yazar ve kültürlü, donanımlı bireyler bulundukları yerlerde özellikle sanki yalnızca bireysel çıkarlarını ve beğenileri önemser bir tutum içinde gözüküyor.
Kendilerine fikirsel ve kültürel anlamda en yakın olabilecek bireyleri “yok” saymakta ve karşılıklı iletişimde bulunmaktan kaçınmaktadır.
Bu tür bir yaklaşım belli ki son yılların getirdiği “bireyselleşme” ve kendini “çok önemsemenin” sonucudur.
Bundan kurtulup, “ulusal duyarlılık ve yurttaşlık bilinci” çemberinde ülkenin ve toplumun çıkarlarına, "savunulmasına" yönelik tutumlarda bulunmak gerekecektir.
Özellikle “aydın, entelektüel, okuryazar” kesimin bireyleri birbirlerini çok daha iyi tanımalıdır; “tanımak” için özen göstermeli ve çabalamalıdır.
Birbirlerine “üstünlük” ya da “başarı” gibi yaklaşımlarla bakmak yerine “ortak” bir “dayanışma ve davranış”, tutum belirlemeye yönelmelidirler.
D) ÖZETLE:
.  Güncel etkenlikler ve çalışma, çabalamalar içerisinde ülkenin “temel sorunları” ve “çözüm yolları” arayıcı “bakış açıları” yer almalıdır.
.  Bu dönemde hiç bir bireyin, hiç bir yurttaşın kendisini “ayrıcalıklı” görmeye ve ülkenin genel gidişinden, sorunlarından “uzak durmaya” ne hakkı vardır ne de kendilerine verilecek bir “üstünlük” vardır.
.   Öğretmen Gönen Çıbıkcı, 2025.06.22, Mff.
.  (Araştırma, inceleme ve değerlendirme yazım.)