SOL PARTİLERİN

 .      SOL PARTİLERİN ÜLKEYE ETKİLERİ
.  Türkiye'de bulunan “sol görüşlü siyasi partiler ve sol görüşlü dernekler” Türkiye Cumhuriyeti devletinin bağımsızlığına ve özgür, üniter yapısına karşı olabilirler mi?
.  Türkiye'deki siyasi partiler ve dernekler, faaliyetlerini ülkenin anayasal çerçevesi içinde yürütmek zorundadırlar.
. “Türkiye Cumhuriyeti Anayasası”nın ilk dört maddesi, devletin temel niteliklerini güvence altına alır ve bu maddeler değiştirilemez, değiştirilmesi teklif dahi edilemez. (bağımsızlık, üniter yapı, cumhuriyetin nitelikleri)
A)Yasal Çerçeve ve Siyasi Partiler
Türkiye'deki siyasi partilerin kuruluşu ve faaliyetleri, Siyasi Partiler Kanunu ile de düzenlenmiştir.
Bu kanuna göre:
1.    Partilerin tüzük ve programları, devletin bağımsızlığına, ülkesi ve milletiyle bölünmez bütünlüğüne, insan haklarına ve laiklik ilkesine aykırı olamaz.
2.    Bir siyasi partinin, devletin ülkesi ve milletiyle bölünmez bütünlüğüne (üniter yapısına) veya anayasal düzene aykırı eylemlerde bulunması, Anayasa Mahkemesi tarafından kapatılmasına veya devlet yardımından yoksun bırakılmasına neden olabilir.
Bu nedenle, yasal olarak tanınan ve faaliyet gösteren hiçbir siyasi partinin veya derneğin, resmî programında veya tüzüğünde açıkça “devletin bağımsızlığına veya üniter yapısına karşı” bir amaç ilan etmesi veya bu doğrultuda eylemlerde bulunması yasal değildir.
B)Farklı Görüşler ve İdeolojiler
Bununla birlikte, sol siyaset yelpazesi çok geniştir ve farklı görüşlere sahip partiler/dernekler mevcuttur:
a-Bazı sol partiler, tam bağımsızlık ve üniter devlet yapısının korunması konusunda çok hassas bir duruş sergileyebilir.
b-Bazı diğer sol ideolojilere sahip gruplar ise, mevcut anayasal tanım ve yönetim biçimleri yerine, daha radikal sosyalist veya komünist bir düzeni savunabilirler.
Bu tür gruplar, uluslararası dayanışmaya daha fazla vurgu yapabilir veya mevcut üniter yapının içinde yerel yönetimlerin yetkilerinin artırılması gibi konularda farklı yaklaşımlara sahip olabilirler.
c-Bazıları ise tarihi süreçte “yasa dışı” kabul edilmiş veya “terör örgütü” olarak nitelendirilmiş eylemleri veya amaçları destekleyebilir.
C)Türkiye’de Laik Cumhuriyet karşıtı bazı Marksistler, sola bile ihanetlerini gizlemek için gündem oluşturmak istediklerinde neler söyleyebilirler?
.  Türkiye'de laik cumhuriyet karşıtı olan ve bu karşıtlıklarını gizlemek isteyen bazı Marksist veya aşırı sol grupların, kendi ideolojik hedeflerini perdelemek ve gündem oluşturmak için kullanabileceği söylem ve taktikler, genellikle mevcut siyasi ve toplumsal fay hatlarını “istismar etmeye” dayanır.
.   Bu tür gruplar, "sola ihaneti" gizlemek için, “asıl amaçları” olan “laik cumhuriyetin yıkılması” veya “radikal bir dönüşümü”, daha popüler ve geniş kitlelere hitap eden başlıklar altında sunabilirler.
1. Toplumsal Adalet ve Eşitsizlik Söylemleri
.  Laiklik karşıtlığını ve radikal değişim isteğini örtmek için en sık kullanılan yöntem, “solun temel değerleri” olan toplumsal adalet ve sınıf mücadelesi kavramlarını “aşırı uçlara” çekmektir:
a-"Gerçek Sol, Ezen Devlet Yapısıyla Uzlaşmaz": Cumhuriyetin kurucu değerlerini ve laikliği savunmayı, "burjuva solculuğu", "statükoculuk" veya "Kemalist vesayet" olarak nitelendirirler.
Bu yolla, laikliği savunan sol partileri ve aydınları, halkın gerçek sorunlarını (ekonomik eşitsizlik, yoksulluk) görmezden gelmekle ve iktidarla iş birliği yapmakla itham ederler.
b-"Laiklik, İşçi Sınıfının Değil, Üst Sınıfların Sorunudur": Laikliğin, Marksist bir devrim hedefi için öncelikli bir sorun olmadığını, sadece seküler üst ve orta sınıfların hassasiyeti olduğunu iddia ederek, laiklik tartışmasını sınıf mücadelesinin önüne geçiren her yaklaşımı hedef gösterirler.
Bu, laiklik karşıtı dini gruplarla ortak bir zemin oluşturmalarını kolaylaştırır.
c-"Eşitlikçi Federalizm" veya "Radikal Yerinden Yönetim": Üniter ve merkeziyetçi yapının ekonomik “eşitsizliğin kaynağı” olduğunu savunarak, ülkenin yönetim biçiminde "halkların kendi kaderini tayin hakkı" gibi Marksist kavramlarla örtüşen radikal değişiklikler önerirler.
2. Popülist Mağduriyet ve Kimlik Siyaseti
Hedefleri genellikle Marksizmin katı sınıf teorisinden çok uzak olan, popülist ve kimlik siyasetine odaklı söylemlerle gündem oluştururlar:
a-"Cumhuriyetin Kurucu Felsefesi Aslında Bir İhanettir": Osmanlı'dan Cumhuriyet'e geçişi, "emperyalizme karşı bağımsızlık mücadelesi" yerine, "yerli işbirlikçilerin" (burjuvazinin) "halkın devrimini çaldığı" bir süreç olarak gösterirler.
Bu, hem cumhuriyete karşı olan İslamcı hem de etnik milliyetçi gruplarla ortak bir "kurucu rejime karşıtlık" cephesi oluşturma amacı taşır.
b-"Sömürge Tipi Yönetim Eleştirisi": Mevcut devlet yapısını ve laikliği, "Batı'nın dayatması", "yerli halklara yabancı" veya "sömürgeciliğin bir uzantısı" olarak tanımlayarak, anti-emperyalist duyguları “kendi amaçları” için kullanırlar.
c-"Özgürlük" Kavramını Manipüle Etmek: Laiklik, ifade özgürlüğünü kısıtlayan baskıcı bir araçmış gibi sunulurken, dini veya kültürel grupların radikal talepleri "özgürlük mücadelesi" ve "ötekileştirilmişlerin sesi" olarak meşrulaştırılmaya çalışılır.
3. Uluslararası Gündeme Atıf ve Yenilik İddiası
Bu tür söylemlerin temel amacı, Marksist radikalizmi ve “laik cumhuriyete karşıtlığı”, toplumsal adalet, özgürlük ve eşitsizlikle mücadele gibi “halkın meşru talepleri arasına” sızdırmaktır.
Kendilerini “yenilikçi ve evrensel” bir solun parçası göstermek için uluslararası Marksist/sol akımlardan örnekler kullanabilirler:
a-"Klasik Sol Çözümlemeler Miadını Doldurdu": Kendilerini, değişen dünya koşullarına ayak uydurmuş, "post-Marksist" veya "yeni sol" olarak pazarlarlar.
Buna göre, "eski tip" Kemalist veya laikliği savunan solun eleştirileri artık "anakronik" (çağ dışı) ve "durağan" kalmıştır.
b-"Radikal Demokrasi ve Kurucu Meclis Çağrısı": Ülkenin tüm sorunlarının kaynağının mevcut anayasa ve kurumlar olduğunu ileri sürerek, "tüm ezilenlerin" katılımıyla kurulacak bir Kurucu Meclis çağrısı yaparlar.
Bu çağrı, “anayasal düzeni toptan reddetme” ve kendi radikal vizyonlarını dayatma çabasını gizler.
Ç)ÖZETLE:
Türkiye Cumhuriyeti'nde yasal olarak faaliyet gösteren “siyasi partiler ve dernekler”, anayasal zorunluluk gereği devleti yıkmaya, bağımsızlığını zedelemeye veya üniter yapıyı parçalamaya yönelik bir amaç güdemezler. 

      Ancak, anayasanın sınırları içinde kalmak koşuluyla, devletin yapısı ve yönetimi hakkında farklı ideolojik “yorumlar ve politik öneriler” sunabilirler.
.   Öğretmen GÖNEN ÇIBIKCI, 2025.09.28, İS.
.           YAZININ TÜMÜNÜ OKUYUNUZ:
.   .    (YZ destekli araştırma ve incelemeye dayanan yazım.)