ÖLÜM

.  UZAK GİT ÖLÜM

Son günlerde hep "ölüm haberleri" ile karşılaşır olduk.

Zaten son dönemlerde hep kafamın içerisinde dolaşıyor…

. Ölüm… Uzak git ölüm… Bizden uzak ol!

Ölüm: "Bu dünyadan ayrılış, sonsuzluğa uğurlanış"…

Hep, birileri ile, bir gün "karşılaşacağız, oturup, sohbetler edeceğiz, görüşeceğiz"... duygusunu yaşıyor gibiyim.

Eski tanıdıklardan, çok eski arkadaşlardan bazıları ile bir gün olacak, "buluşacağız, konuşacağız"… duygusunu taşıyor zihinsel algılarım…

Bir "bilinçaltı" durumu, bir beklenti, bir planlama, bir umut… sanki.

Ne "güzel" insanlar, ne de "çok sevebileceğimiz", dost olacağımız, kardeş gibi "olabileceğimiz sanısını" taşıyabileceğimiz insanlar…

Çok uzun yıllar öncesinde karşılaştığımız insanlar, çocukluk arkadaşları, okul arkadaşları…

Bir yerlerde kısa-uzun dostluklar, tanışlıklar edindiğimiz insanlar…

Evet, içimde sanki bir inanç, bir ses var, bir gün karşılaşacağız… gibisine…

Ölümün çıkıp, gelip, birilerini, onları alıp, gideceğini ne dense "hiç var saymaz" bir durum içerisindeyim.

Belki de bu duygu ve düşünce yalnızca benim başımdaki bir durumdur, bilemiyorum…

Haklısınız, bir gün gelecek, "ben" de karşılaşacağım "kendi ölümüm" ile ve çekip, gideceğim bu dünyadan…

Arkamda ne kalır, neler kalır, kim tanır, kim bilir, kim anar… hiç bilemiyorum.

Pek de tanınmadığımı, çok "az insanın" aklına geldiğimi, gelebileceğimi, çok  az anımsanacağımı ise biliyorum…

Hiçbir şey de "beklemiyorum" zaten; ne bugün için, ne de benden sonrası için…

Zaten konu ben değilim…

Konu "ölüm" ise ne kadar çok yazılan, anlatılan vardır…

Ve hiç gerek yok iken, benim duygu ve beklentilerimin "tam tersine" ölümün "birilerini" kendince alıp götürmesi…

O giden insan ile bir daha hiç "karşılaşamamak", hiçbir zaman "görüşemeyecek" olmak… durumu ve düşüncesi…

Bu dünyanın gerçekleri karşısında şaşırmıyorum…

Ölümlerin bazıları ne denli erken, bazıları ise ne denli geç…

Ölüme karşı duramıyoruz ama yine de acı vermeyecek, süründürmeyecek, kısa bir ölüm…

Yine de "bilinçaltımın" bana, duygularıma yüklediği bu işe de hem şaşırıyorum, hem de etkileniyorum.

Giden insanlara o gittikleri yerlerde "en iyilerini" diliyorum…

Tanrıdan onlara rahmet, bağışlanma ve hoş görülerin en büyüklerini diliyorum.

"Geride kalanları"na ise iyi anımsamalar, sevgi dolu anmalar ve bir anlamda da "dayanma gücü" diliyorum.

Ben gidersem bir gün, duyarsanız, o "böyle" düşünüyordu dersiniz.

"İyi bir insan olmak", "iyi bir ahlaka erişmek" istiyordu, dersiniz…

Yazımı okuyanlara da sağlık, sevgi ve mutluluklar dolu uzun bir ömür diliyorum…

Yaşamınızda yalnızca iyiliklere ve sevgiye yer açın.

Hoşça kalın…

.    Öğretmen Gönen ÇIBIKCI, 14 Ocak 2024, MŞ.