Herkesin kendine göre çok farklı özellikleri vardır.
Herkes kendi yetişmesine, aldığı eğitime, belki de huyuna-suyuna göre çok çok değişik şeylere önem veriyor olabilir.
Bu da çok doğal zaten.
Ne de denli değişik yapıda insanlar, bir düşünsenize...
Her birinin eni, boyu, huyu, suyu, ruhu, karakteri, işi, deneyimleri,
çevresi, acıları, sevinçleri, sevdaları.. ne kadar da çok farklı...
Herkes yine de kendine göre, “şu önemli, bu önemli” diye konuşur, fikir yönetir.
Şöyle bir baktığımızda en çok sıralananlar şunlar değil midir?
v Sağlık
v Huzur
v Eğitim
v Para
v Barış
v Aile
v Arkadaşlık
v Kardeşlik
v Sevgili
v Anne ve baba
v İş
v Meslek
Bu genel bir sorgulama ve tanımlama olsun ilk başta, ilk aklımıza gelen.
Şimdi de bir adım daha atalım ve şöyle soralım:
v En yakınımızdan beklediğimiz “en önemli olan” nedir?
En yakınınızdaki derken öncelikle aile, eş, kardeşler, dost ve arkadaşlar,
meslekdaşlar... akla gelir değil mi?
Evet doğru sıraladık.
Peki bu “en yakınlarımızın” hangi özelliğine en çok önem veririz?
Onlarından beklediğimiz en önemli özellik, en değerli olan nedir?
Şöyle bir bakalım:
v Onların sevgisi mi?
v Onların kibarlığı mı?
v Onların gösterdiği saygı mı?
v Onların maddi olanakları mı?
v Onların gösterdiği sıcaklık mı?
v Onların sağlayacağı menfaatler mi?
Bunlar ve bunlara benzer daha birkaç şey olabilir.
Ve de belki de hepsi de doğrudur.
v Ama bir de GÜVEN denilen duyguyu ve GÜVEN adlı değeri bir
düşünmeliyiz değil mi...
v Tüm var olan özelliklerine, güzelliklerine “rağmen” en
yakınımızdaki birisi ona olan “güven”imizi yitirdi ise, yani artık ona “güvenemiyorum” diyor isek, neye yaradı diğer tüm güzellikler....
Yaşamın içindeki ilişkilerimize bir de bu bakış açısı ile daha da bilinçli
mi baksak...
Sadece güven duyabileceğimiz, güven dolu dostlarımız, arkadaşlarımız
ve böylesine insanlar olsun yaşamımızda....
